Een grove aantasting van het rechtsgevoel en de bijl aan de wortel van het vertrouwen in het openbaar bestuur
Uit: Het Noord Hollands Dagblad van zaterdag 27 juni 2020
Inleiding
De eerste verbroken belofte van de gemeente Hollands Kroon was om de Poldermolen, de 100ste windturbine, niet de beloofde grondovereenkomst te verstrekken, nadat de gemeente zelf wel de Omgevingsvergunning had verstrekt.
De vergunde windturbine is voor en door de bewoners van de Wieringermeer. De enige windturbine die stroom kan leveren aan de bewoners. Deze Poldermolen zorgde voor draagvlak voor de andere 99 windmolens.
De NHEC zet zich er al 10 jaar voor in dat de Poldermolen er komt en dat de ruim 400 leden hun eigen stroom krijgen. In de RES , Regionale Energie Strategie NHN, moet opgenomen worden dat alle vergunde windturbines gerealiseerd worden.
De eerste verbroken belofte
Het leek allemaal zo mooi! Om de wildgroei aan solitaire molens in te dammen, werd er door de raad van Wieringermeer een plan ontwikkeld om dat tegen te gaan, zoals beschreven in het artikel van afgelopen zaterdag 20 juni in uw krant. De molens moesten tezamen met een Rijks inpassingsplan, dat geformuleerd was in 2009 door het Rijk om investeringen aan te jagen en de economie te stimuleren, opgenomen worden in een groot plan bestaande uit molens in een lijnopstelling. Een draagvlakonderzoek onder de inwoners van de Wieringermeer ontbrak en werd niet nodig geacht. De omissie in het plan, namelijk het ontbreken van de mogelijkheid om bewoners financieel mee te kunnen laten participeren, werd in maart 2014 in een Plan van Aanpak gelanceerd; om draagvlak voor honderd molens te creëren, moest er een windmolen komen waar ook de bewoners via inleg in mee konden participeren, de Poldermolen. De omgevingsvergunning en de locatie werden door de raad geregeld en Nuon (Vattenfall) zou de molen turn-key opleveren.
Betrokken burgers, waaronder ondergetekende, werden benaderd om zitting te nemen in een alliantie die bestond uit Nuon (Vattenfall), de agrariërs die bereid waren hun molen in te leveren, het adviesorgaan de Windunie en de gemeente. De alliantie kreeg als opdracht mee om een coöperatie op te zetten om deelnemers te werven voor de Poldermolen. Zij lieten na de bestudering van het plan al direct weten dat er onmogelijke eisen werden gesteld door de gemeente. Zo moesten er los van de financiële haalbaarheid, 2800 huishoudens en 160 bedrijven meedoen om tot realisering van de molen te komen; zelfs de zittende wethouders (dhr. Groot en dhr. Meskers) deelden die mening. In de ogen van de gemeente was dat ’voldoende draagkracht’. Hierbij werd ongemerkt de oorspronkelijke betekenis van draagvlak, de Poldermolen als draagvlak voor het windmolenpark, veranderd in een eis voor voldoende deelname.
Enthousiast
De alliantie ging aan de slag met het vervullen van de wens van de raad om bewoners mee te kunnen laten participeren in het Windpark Wieringermeer. Vanaf 2015 tot de oprichting van een coöperatie in november 2017, waar alleen nog enthousiaste burgers vertegenwoordigd waren die de Poldermolen uiteindelijk zouden realiseren, werd het steeds duidelijker dat het college van B en W van Hollands Kroon, de komst van de Poldermolen eerder belemmerde dan voortvarend mee hielp om de realisatie van de molen werkelijkheid te laten worden. Toen de agrariërs een contract sloten met Nuon, nagenoeg gelijk met de oprichting van de coöperatie in november 2017, voor de verkoop van hun molens en Nuon even later als klap op de vuurpijl aankondigden dat zij de stroom uit het Windpark gingen leveren aan onder andere onze gast Microsoft, trok met name de gemeente in de bovengeschetste alliantie de handen af van de coöperatie.
Sterker nog; de coöperatie moest middels een juridisch gevecht met het college de inmiddels verstrekte omgevingsvergunning in stand houden, omdat de gemeente deze dreigde in te trekken wegens het niet voldoen aan de eerder genoemde irreële draagkracht eis. In februari 2018 kwam tijdens een raadsvergadering de laatste troef; wethouder Groot verdedigde het standpunt van het college om de toegewezen locatie door de raad, waarvan zij zelf eigenaar is, de coöperatie niet te gunnen, met als ultieme doel om het project Poldermolen te laten stranden.
Een mogelijke plausibele verklaring is dat de wethouder tegemoet wilde komen aan een kleine groep bezwaarmakers tegen de locatie. De Raad van State veegde de ingebrachte bezwaren onomstotelijk van tafel. Zij krijgen tot nu toe alsnog hun zin; een grove aantasting van het rechtsgevoel en de bijl aan de wortel van het vertrouwen in het openbaar bestuur. De coöperatie vertegenwoordigt inmiddels ruim 400 leden en 750 mensen die de petitie voor de komst van de Poldermolen hebben ondertekend.
Conclusie; de dragende partijen in het Windpark Wieringermeer hebben de burgers misleid door van meet af aan niet ten volle mee te willen gaan in het realiseren van de Poldermolen en hebben daardoor de burgers in de kou laten staan. Het is toch te gek voor woorden dat in het grootste windpark op land in Nederland burgers niet mogen genieten van de lusten, maar wel de lasten moeten dragen.
Henk van Bodegom
Henk van Bodegom is voorzitter van de Coörporatie Poldermolen Wieringermeer U.A.
